In de afgelopen dagen is het rapport Dijsselbloem in de Tweede Kamer besproken. John van Dongen beschreef al dat de Tweede Kamer vooral met randverschijnselen bezig is. De leraren zijn inmiddels ‘tevreden’ met de voorgestelde salarisverhogingen (de HBO Raad overigens niet). Plasterk denkt dat nu het lerarentekort zich wel zal oplossen. Maar meer geld is waarschijnlijk niet de oplossing voor het lerarentekort.
Ik moest namelijk denken aan een open brief (op Scienceguide.nl) van Kimon Moerbeek aan Plasterk, Rinnooy Kan en Dijsselbloem:
Het is niet het salaris dat mij afschrikt, of het ‘gebrek’ aan carrièremogelijkheden. Het is mijn beeld (..) van de manier hoe onderwijsinstellingen georganiseerd zijn. Dat beeld botst met de manier hoe een belangrijk deel van mijn generatie zich ontwikkeld heeft en hoe wij kijken naar organisaties en het werken daarin. (..)
Een generatie die houdt van ‘platte’ organisaties, waar eigen inbreng en initiatief gewaardeerd wordt (dus ook buiten het klaslokaal), die gewend is aan ‘state of the art’ ICT- mogelijkheden, die zich graag breed ontwikkelt en graag op projectbasis werkt, die steeds weer nieuwe uitdagingen zoekt. Die generatie voelt zich, alle maatschappelijke betrokkenheid ten spijt, niet aangetrokken tot de logge, bureaucratische, hiërarchische, op ICT-gebied middeleeuwse onderwijsinstellingen. Tegen deze ‘culturele’ mismatch kan geen salarisverhoging of opscholingscursus op, vrees ik.
Ik had het niet beter kunnen verwoorden…. Overigens, er schijnt een film aan te komen over de toekomst van het Nederlandse onderwijs, tenminste die film is aangekondigd (en we weten allemaal wat een aankondiging van een film kan doen!).